Każdy nowozainstalowany układ paneli fotowoltaicznych powinien przejść przegląd powykonawczy. Ma on na celu sprawdzenie czy łańcuchy paneli są podłączone prawidłowo i czy same panele nie są uszkodzone oraz wyeliminować potencjalne błędy wykonawcze [1].
Dokumentacja instalacji powinna zawierać jej schemat, daty oddania i kontroli, dane techniczne paneli i inwerterów, moc znamionową (maksymalna moc z jaką urządzenie może pracować przez długi czas bez narażenia się na uszkodzenie przy minimalnych zniekształceniach), a także dane firmy instalującej. Schemat powinien podawać liczbę paneli oraz ich typy, a także:

• liczbę stringów wraz z liczbą paneli, które tworzą ten string,
• inwertery z przypisaniem do stringów,
• typ i przekrój przewodów,
• lokalizację elementów przyłączeniowych,
• informację o zabezpieczeniach,
• włącznik DC (parametry, lokalizacja, elementy zabezpieczające),
• instalację uziemiającą,
• regulator ładowania (jeśli jest),
• zasobnik energii,
• MPT tracker (jeśli nie jest zintegrowany z inwerterem).

Dodatkowo do dokumentacji powinny być załączone karty katalogowe urządzeń. Istotną częścią dokumentacji są instrukcje zachowania się w przypadku awarii lub zdarzenia losowego (np. pożaru).
Jako pierwsze wykonuje się oględziny instalacji (procedury znajdujce się w zapisach normy PN-EN 62446-1), natomiast podstawą oględzin instalacji są wytyczne normy PN-HD 60364-6.
Bazując na dokumentacji instalacji fotowoltaicznej, powinno się sprawdzić czy założone parametry pracy paneli faktycznie są osiągane. Test należy przeprowadzić zgodnie z normą PN-EN 62446.

Testy (zgodnie z normą PN-HD 60364-6) dzielimy na dwie kategorie. Przedstawione zostały na Rys. 1 [2].

Kategoria I obejmuje testy, które powinny zostać wykonane dla wszystkich instalacji. Jako pierwsza powinna zostać sprawdzona strona zmiennoprądowa AC instalacji (zgodnie z normą PN-HD 60364-6), a następnie strona stałoprądowa DC. W przypadku pozytywnego przejścia przez testy kategorii I, można wykonać testy kategorii II. Podstawowymi metodami badań w tej kategorii są badania rozkładu temperatur pojedynczych paneli przy użyciu kamery termowizyjnej oraz analiza charakterystyk prądowo-napięciowych.
W przypadku wykrycia nieprawidłowości w testach kategorii I lub II wykonywane są testy dodatkowe np. badanie napięcia względem ziemi, test diody zaporowej, pomiar rezystancji izolacji na mokro oraz ocena zacienienia.
Po zakończeniu testów sporządza i przekazuje się inwestorowi raport zawierający wyniki dla wszystkich przeprowadzonych testów, charakterystyki oraz datę kolejnego przeglądu. Taki raport jest podstawą świadczeń gwarancyjnych i odszkodowań [3].